ADVENT/WELZIJNSZORG 2024 - Werk maken van waardig werk!

Met de advent begint een nieuw liturgisch jaar, waarin we vooral lezingen uit het evangelie volgens Lucas zullen horen. 

Het is een tijd van hoop en verwachting,  van waakzaam zijn. Van uitzien naar de komst van Jezus in ons midden, zodat we ook zelf zouden leven naar zijn woorden en daden. 

Zoals elke advent worden vier kaarsen aangestoken. Ze symboliseren het licht dat de duisternis verdrijft. Het licht van Gods liefde en vrede om zelf licht te zijn voor onze medemensen. Om open te staan voor Gods genade. Om barmhartig te zijn in ons doen en denken. Om afstand te nemen van onszelf en ons eigenbelang en oprechte aandacht te hebben voor Welzijnszorg. 

Het evangelie plaatst Johannes de Doper op de voorgrond. Hij is van bij het begin een belangrijk figuur in het evangelie van Lucas. Hij roept de mensen op zich voor te bereiden op de prediking van Jezus. Waarop de mensen vragen: 

‘Wat moeten we dan doen?’

'Delen en solidair zijn!' ... 

DERDE ZONDAG VAN DE ADVENT -

COLLECTE WELZIJNSZORG - DOE EEN GIFT OP 'BE 21 0000 0000 0303'

Wie voedsel heeft of dubbele kleding, moet delen met wie niets heeft. Met enkele eenvoudige voorbeelden stelt Johannes dit nog scherper: tollenaars moesten voor zichzelf niet méér vragen dan de voorgeschreven tarieven, soldaten moesten tevreden zijn met hun soldij en niemand afpersen of plunderen. Johannes stelt hier een houding aan de kaak die toen algemeen geldend was. Vandaag staan we 2000 jaar verder, en nog altijd is uitbuiting, afpersing, zelfs plundering onze wereld nog niet uit.

Welzijnszorg

wil nog een stap verder gaan. Bijna één op vijf mensen in België leeft in armoede of net boven de armoedegrens met een groot risico op armoede. Al te gemakkelijk veronderstellen mensen dat werken de oplossing is om armoede te verhelpen. Armoede is een tekort aan inkomen en betaald werk kan dat inkomenstekort oplossen. Dat klopt maar tot op zekere hoogte. Om armoede tegen te gaan moet werk ‘waardig’ zijn en leven in armoede is nu juist een serieuze drempel om aan waardig werk te geraken. 

Enkele concrete voorbeelden

om dit te verduidelijken:

- ‘Op een bepaald moment ben ik gescheiden. Ik was toen een jonge moeder met twee jonge kinderen. Ik had ook geen auto, dat was heel moeilijk. Ik moest op mijn werk zijn, maar moest ook voor de kinderen zorgen. Mijn collega’s die gehuwd waren, kozen dan vaak om minder te werken. Maar ik kon dat niet als enige kostwinner. Ik had het geld echt nodig.’

- Voor veel jobs is vervoer een probleem. Veel jobs zijn heel ver gelegen en moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer. En hoe geraak je dan in godsnaam ’s morgens om vijf uur op het industriepark waar je shift begint?

- ‘In mijn CV zit een gat van 15 jaar na mijn schooltijd. Wat heb je dan gedaan, vragen ze? Als ik dan antwoord dat ik in de psychiatrie zat, om aan mezelf te werken en mijn leven op orde te brengen, ziet niemand daarvan de meerwaarde.’

- Voor mensen met een migratieachtergrond is het extra moeilijk. Je komt in een andere cultuur, je verstaat de papieren niet, je weet niet waar je naartoe moet. Als sommige mensen geen extra hulp krijgen, dan lukt het simpelweg niet om werk te vinden of een deftig inkomen te verwerven.

Deze en andere voorbeelden zijn op zich wel herkenbaar, want toestanden die waardig werk in de weg staan, zijn zwaar voor iedereen. Maar ze wegen extra zwaar als je onder of rond de armoedegrens leeft en de (negatieve) gevolgen zijn voor hen ook groter.

Om armoede aan te pakken via werk, moet dat werk ‘waardig’ zijn: mensen moeten een voldoende hoog inkomen krijgen, met goede arbeidsomstandigheden en aangepast aan hun mogelijkheden en persoonlijke situatie. We moeten uitsluiting aanpakken, inzetten op gepaste begeleiding en ons de vraag stellen hoe we de arbeidsmarkt meer op mensenmaat kunnen inrichten. Laten we werk maken van waardig werk! 

Wat moeten we dan doen?

Het evangelie is heel duidelijk: we moeten het koren van het kaf scheiden, te beginnen bij onszelf. Denk maar aan onze spontane manier van doen tegenover iemand die afwijkt van de norm, of een zekere vooringenomenheid tegenover armoede, misschien zelfs onze vooroordelen tegenover mensen die in kwetsbare situaties leven. Als we werken aan dat kaf bij onszelf, houden we alleen het beste van onszelf over, het graan dat honderdvoudig vruchtbaar is. 

Deze derde zondag worden we opgeroepen om solidair te zijn en te delen als we ons willen voorbereiden op de komst van de Heer. Wie twee stel kleren heeft, moet delen met wie er geen heeft. Of anders gezegd: je hebt pas recht op een tweede onderkleed als iedereen een eerste onderkleed heeft! 

Dat is een heel radicale houding, want zolang er ook maar een mens is die zich geen onderkleed kan veroorloven, blijf ik immers geroepen om te delen. We kunnen nooit genoegen nemen met wat we al bereikt hebben op het gebied van arbeidsvoorwaarden zolang mensen in armoede terecht komen omdat ons systeem niet afgestemd is op hun leefsituatie. 

Deze derde zondag is de collecte ten voordele van Welzijnszorg.

Deze organisatie wil op haar manier werken aan het Rijk Gods, een rechtvaardige samenleving zonder armoede of sociale uitsluiting. Zij geven hiermee financiële steun aan de werking van lokale armoedeorganisaties over heel Vlaanderen en Brussel. Met vorming en campagnes maken ze mensen bewust van het onrecht dat armoede is en roepen ze op tot verandering. Ze kloppen aan bij onze politieke leiders om bij de beleidsbeslissingen de kwetsbare mensen niet te vergeten. 

De oproep van Johannes tot solidariteit is ook vandaag nog altijd - jammer genoeg - broodnodig! Mensen in armoede rekenen op ons.

• Volgende