KERSTMIS - De redder geboren

Laatst bijgewerkt: woensdag 06 januari 2021 Gepubliceerd: donderdag 24 december 2020

Over belangrijke gebeurtenissen in ons leven ontstaan de mooiste verhalen. Kinderen vragen vader en moeder 'Vertel nog eens papa...', of: 'Mama, hoe was het toen jullie elkaar leerden kennen ...'. En: 'Hoe was het toen ik geboren werd...?' Over het leven, geboorten, het hoe, en waar en wanneer wordt eindeloos verteld. Telkens opnieuw en alsof het de eerste keer was. We raken er niet over uitverteld. Keer op keer is het als toekomst die herbegint. Over Kerstmis echter lijkt toch wel zo'n beetje alles al verteld en bemediteerd. En toch...

(Afbeelding: Sandro Botticello: De Mystieke Geboorte)

Elk jaar opnieuw gaat ons verlangen er naar uit, volwassenen net zo goed als kinderen, zoals wij vroeger kinderen waren. Zeker, we hebben er intussen meer van geleerd. Over gebeurtenissen tweeduizend jaar geleden in Nazareth, Bethlehem, Egypte. En de betekenis van het verhaal dat sindsdien blijft gaan. En toch... We krijgen er nog steeds niet genoeg van. God die zijn liefde laat spreken en in Zijn Zoon ons rakelings nabij is gekomen: Mysterie van ons geloof.

In andere godsdiensten spreken de goden niet, hebben geen stem, vormen een nietszeggend zwijgen. Maar onze God kan het niet laten te spreken. Moet van zich laten horen. Al in het eerste Bijbelboek, Genesis, klinkt het: ‘God sprak...’ en wel tot zeven keer toe. En nadat profeten namens Hem gesproken hebben, komt Hij met Kerstmis opnieuw en het meest concreet aan het woord. Zoals het door de profeet Jesaja is voorzegd: ‘Ik ga iets nieuws beginnen’. Met het oog op morgen, toekomst die herbegint.

Zo vieren wij ieder jaar opnieuw Kerstmis. God laat van zich horen, breekt liefdevol uit zichzelf, openbaart zich, om ons te zoeken en te vinden. Wie liefheeft, spreekt. Woorden van eeuwig leven.

Ieder jaar weer roept Kerstmis gevoelens en woorden op, spreekt ons aan. Het raakt diepe gevoelens en wij op onze beurt verdiepen ons in de betekenis van wat God ons te zeggen heeft in en door het Kerstekind. Ook al roept Kerstmuziek en de liederen veel herinneringen in ons op van hoe het ooit wás, Kerstmis gaat over toekomst die herbegint. `Zie je het niet, het is al begonnen…'

Hoe liefelijk de vreugdebode, die in onze wereld goed nieuws verkondigt, die zegen en vrede komt melden. Tegen alle alledaagse verdrukking en onrecht in, dwars door tegenslag en fatale ziekten komen profeten aan het woord, spreken zich uit, kunnen het niet voor zich houden dat er een toekomst is. Blijf niet hangen in het verleden. Buig niet voor de status quo... Kerstliederen en verhalen zeggen, zingen, onomwonden ‘ja’ tegen het Kerstkind. Met Kerstmis vieren we dat toekomst herbegint.

Een ieder van ons is zich bewust dat wij niet simpel het vieren van Kerstmis uit onze kindertijd kunnen herhalen. We worden geconfronteerd met onenigheid in het klein en problemen van oorlog en geweld in het groot. Terwijl we zingen ‘Vrede was het overal...’. Maar de harde wereld geeft zich niet zomaar gewonnen. En hoe vaak nog moeten we aanzien dat het kwaad goede mensen treft?

Met Kerstmis herleeft het onverwoestbaar verlangen in onze ziel, een oer-vermoeden dat de wereld ook ánders is en worden zal, dat de mensheid niet enkel en alleen aan zichzelf is overgelaten bij het zoeken naar vrede en naar wegen om de pandemie het hoofd te bieden. Precies dát heeft alles te maken met ‘wat’ en vooral ‘Wie’ we met Kerstmis vieren. God zelf, schepper van hemel en aarde, beginsel en voltooiing is niet bij zichzelf gebleven. Voor alles waar deze wereld aan lijdt in onvolkomenheid en in misstanden en misstappen is God niet in een eeuwige ‘lock-down’ gegaan maar heeft zich zelf opengebroken om in dialoog te treden met zijn schepping.

Om de aarde te vernieuwen. Hij heeft gesproken door de profeten en ‘Was Er noch zu sagen hätte ...’ heeft Hij uit liefde niet voor zich kunnen houden. Het hoge Woord moest er als het ware uit, onstuitbaar zoals een kind uit liefde geboren wordt. Jezus van Nazareth, Emmanuel, uit liefde geboren en tot liefde geroepen. God-met-ons die in woorden en daden tot ons spreekt. De Mensenzoon die sprekend de Vader is en doet wat de Vader zegt, in liefde verbonden met de Geest.

God heeft Zijn Woord gegeven en zich aan Zijn Woord gehouden. Heeft de wereld niet aan haar lot overgelaten, niet in hopeloosheid en conflicten alleen gelaten. Zijn gegeven Woord is mens geworden, om deze wereld menselijker te maken. Het Woord dat een uitnodiging, een boodschap bevat om de kou uit de lucht te halen in vastgevroren relaties, en in zichzelf opgesloten harten barmhartig open te breken voor Zijn oneindige liefde.

De geboorte van Jezus, Gods mens-geworden woord, vervult het verlangen van iedere mens naar een humane wereld, een wereld waar liefde sterker is dan haat en waar licht de duisternis verdrijft.

Kerstmis, feest van nieuwe hoop dat niet alles bij het oude blijft, maar God iets nieuws wil en gaat beginnen met en door een ieder van goede wil.

Kerstmis, waarmee toekomst herbegint. We raken er niet over uitverteld. Ieder jaar opnieuw alle reden het te vieren en God aan het Woord te laten door de geboorte en het leven van Jezus Christus in wie Hij zich, met het oog op morgen, voor altijd verbonden heeft met deze wereld.