'Innen' en 'Uten'
In juni sluiten we gezamenlijk het werkjaar af op de diocesane dank- en impulsavond in Dienstencentrum Groenhove in Torhout. Na een korte stemmige gebedsdienst in de kapel trokken we naar de grote polyvalente zaal voor o.m. een dank- en inspirerend woord van vicaris Marc Steen over 'het verhaal van Petrus' (video) , een getuigenis van diaken Curd Fieux over ‘kerkhoek-werken’ (video) afwisselend met samenzang en overleg. Uiteindelijk wordt ook een tip van de sluier omheen het thema of de grondtoon van het nieuwe werkjaar opgelicht. Na twee volle coronajaren was het bijzonder deugddoend elkaar weer live te kunnen ontmoeten na een intensief werkjaar omkaderd in september-oktober en mei-juni door Eerste Communies en Vormsels tussendoor geplaagd door corona-opstoten.
Een werkjaar met zorgen omdat hier en daar kerkgangers afhaken, vrijwilligers die het voor gezien houden. Zullen we alles gaande kunnen houden? “Soms gelijken we op die vissers die ontgoocheld om de vangst hun netten aan de kant van het meer herstellen … en dan die Jezus zien die voorbijkomt en die zegt geef het niet op, vaar uit naar het diepe en gooi je netten naar de andere kant”, aldus vicaris Marc Steen. En zo ziet hij het ook opnieuw gebeuren: ‘moedig’ als ‘vissers-van-mensen’.
Maar niet zonder eerst een woord van warme dank uit te spreken voor de inzet van de pastoraal vrijgestelden, teamleden en zovele vrijwilligers die aan het roer zitten en het schip loodsen doorheen de wateren van ons leven en samenleving. Voor en achter de schermen in de liturgie en de catechese of verkondiging en diaconie of de zorg voor mensen.
Innen en uten
Het begint eerst met ons hart te laten vervullen van die blijde, goede boodschap van Jezus. Dat er een God is die ons oneindig liefheeft. Dat persoonlijk en samen te beleven in vieringen. En dat we ook leren dat evangeliewoord zelf te beluisteren en met elkaar ons telkens weer af te vragen wat die God ons vandaag wil zeggen. En daar ook proberen naar te handelen.
Hij denkt aan de woorden van de mysticus Ruusbroec die zei dat er voor een christen twee bewegingen – zowel persoonlijk als gezamenlijk – belangerijk zijn: ‘innen’ en 'uten'. Eerst het ‘innen’ of het verinnerlijken, het in ons opnemen van die blijde boodschap en van Christus’ vriendschap naar ons toe, de relatie met God. En dan vanuit dat ‘innen’ ‘uten’ in woord en daad getuigen van waar ons hart vol van is. Getuigen met daden – heel zeker – maar als het kan ook met onze woorden.
Paulus vraagt zich terecht af, als niemand Christus verkondigt hoe men dan kan in hem geloven. Daarom willen we in het spoor van het grote document, de programmaverklaring van Paus Franciscus ‘de vreugde van het evangelie’ bij ons missionair traject het volgend werkjaar vooral stilstaan bij de verkondiging, dat getuigen of dat ‘uten’ van ons geloof. Wij West-Vlamingen zijn zeer voorzichtig – en het siert ons ook – met woorden over intieme zaken. Maar toch is het belangrijk om te durven vertellen over ons geloof. Want zonder dat getuigenis is het ook heel moeilijk voor nieuwkomers om de ‘Bron’ er van te vinden.
Leerling-missionaris
te zijn in een missionaire parochie is niets anders dan te getuigen van die blijde boodschap. De vreugde van het evangelie zou voor iedereen toegankelijk moeten worden. Niet om zieltjes te gaan winnen of mensen te proberen te bekeren maar gewoon door te getuigen. En wie weet worden mensen dan aangetrokken en gefascineerd. Het bisdom Brugge behoorde tot voor kort tot de bisdommen met het grootste aantal missionarissen ter wereld. Waarom zouden wij dan niet – op onze manier heel kwetsbaar – hier bescheiden missionaris kunnen zijn als getuigen van die blijde boodschap. Missionaris heel zeker, bescheiden en overtuigd.
‘De vreugde van het evangelie’ – ‘Het lachend jongetje met de bijbel in zijn hand’
Hiermee gaven we vorig jaar de aftrap, van een driejarig pastoraal traject rond missionaire geloofsgemeenschappen om zo ook buiten onze besloten comfortzone te treden. Nu willen we verder bijzonder ingaan op de verkondiging van dat evangelie. We laten ons inspireren door de eerste leerlingen die onmiddellijk nadat ze Jezus herkenden vol vreugde gingen verkondigen. Daarom kozen we voor onze nieuwe affiche en banner ‘de roeping van een van zijn eerste leerlingen, nl. Simon-Petrus’. In de vier zeshoeken herkennen we het verhaal met dank aan Luc Blomme die de schilderijen maakte.
De visser boet zijn netten, spoelt ze na een ontgoochelende vangst. Er komt zo plaats voor Jezus in de boot. De vissers hebben hun handen open als teken dat ze bereid zijn Jezus' wil te doen. Nadat ze hun opdracht vervuld hebben halen ze een wonderbaarlijke vangst op. God aan het werk doorheen Jezus en zijn mensen. De zending die Jezus ons geeft, is op tocht te gaan met mensen. Misschien mogen wij de ‘witte figuur zijn’ die met anderen op weg wil gaan …
Enkele sfeerbeelden van de avond (video)
Onze verkondigers, vol goede moed en een tasje vol vreugde.
Hits: 5777