VREDE EN ALLE GOEDS, Solidair Pinksterontbijt t.v.v. Oekraïne 12-12
Ontbijt t.v.v. Oekraïne 12-12 op Drievuldigheidszondag 12 juni van 08.00 tot 10.30 u. in O.C. in ’t Riet, Seelbachdreef 4, Zillebeke
De Pastorale Eenheid wil met het ontbijt solidair zijn met kansarmen in Ieper, de leden van Welzijnschakel Tegoare of rechthebbenden op voedselbedeling in VZW Op 't Spoor. De afbeelding verbeeldt de Oekraïnse vlag met een duif erin, een verwijzing naar vrede en naar de Heilige Geest: het ontbijt is immers op 12 juni, een week na Pinksteren.
Lees hier het interview met Sabrina Brackx over de opvang van Oekraïense vluchtelingen in Franciscushuyze.
Praktisch:
Richtprijs: Volwassenen: € 12 – Kinderen (4-12 jr): € 6 – Kansarmen: € 2 – Meer geven mag!
Kaarten en inschrijven: ten laatste op dinsdag 7 juni
via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
of via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. – rekeningnummer BE97 4673 8573 6149
of via de contactpersoon van uw plaatselijke kerkgemeenschap
Wil ook aangeven of vervoer naar Zillebeke nodig is.
Organisatie: Werkgroep Solidariteit en Zorg voor Mensen van de Pastorale Eenheid O.L.V. van Vrede regio Ieper
Iedereen welkom!
VREDE EN ALLE GOEDS - interview
Het is woensdag 20 april. Ik begeef me naar Franciscushuyze, beter bekend als het Capucienenklooster. Adres: Capucienenstraat 48 A. Ik groet een man, wellicht een Oekraïner; hij rookt een sigaret. Ik stap naar de voordeur en merk – naast de deurbel –de tweetalige woordkaartjes Nederlands/Oekraïns. Ik druk op de bel.
De man doet teken dat ik de deur mag openduwen. Terwijl ik een stap naar binnen zet, komt een OCMW-medewerkster. Ze weet van mijn komst en verwittigt Sabrina Brackx (foto) met wie ik om 10.00 u. een afspraak heb voor een interview. Sabrina loodst mij door de lange gang, voorbij een kamer met een bed, voorbij het vroegere salon van de paters, richting keuken. Ze nodigt mij uit aan de tafel en schenkt een kop koffie in.
K&L: Van wie gaat het initiatief uit om hier voor-de-oorlog-gevluchte-Oekraïners op te vangen?
Het initiatief gaat zowel uit van de stad Ieper als van het OCMW. Het gaat om een tijdelijke opvang. Zelf ben ik voor drie maanden coördinator, dus tot juni.
(Ik nip aan de koffie. Nu en dan komt een volwassene of een kind de keuken in. Ze groeten Sabrina die teruggroet in het Engels, Frans of Russisch of Oekraïens. Ik voel een gemoedelijke vertrouwdheid. Met een jongetje van 10 jaar doet ze de high five!)
K&L: Ik herken dezelfde gemoedelijke sfeer als ten tijde van pater Boni toen het klooster allerlei mensen opving die hulp of een bemoedigd woord nodig hadden.
Dat klopt. Ik ken die verhalen van mensen die pas ontslagen uit de gevangenis hier terecht konden. Of drugsverslaafden of mensen die het even niet meer zagen zitten, …
K&L: Of die keer dat er brand was uitgebroken in het appartementsgebouw “De Ster” en pater Boni onmiddellijk enkele kamers in zijn klooster openstelde. De paters Kapucijnen opteerden ervoor om – na hun vertrek - Franciscushuyze een bestemming te geven voor opvang van daklozen of ex-gedetineerden, of voor zij die aan de rand van de maatschappij leven en niet meer weten waar naartoe, steeds in de geest naar de Heilige Franciscus.
Het klooster stond nu al een tijdje leeg en de nieuwe eigenaar, Willy Lemaire, vond dit nu een unieke gelegenheid om Franciscushuyze hiervoor ter beschikking te stellen. Na het uitbreken van de oorlog op 24 februari en de daaropvolgende vluchtelingenstroom, schoten we met de stad in actie om het klooster hiervoor klaar te maken. Naast de stadsdiensten boden heel wat vrijwilligers spontaan hulp en materiaal aan. In de week van 17 tot 24 maart werd hier alles klaar gemaakt voor de ontvangst.
K&L: Hoe verliep de eerste ontmoeting?
Niet makkelijk want we konden moeilijk of niet converseren. Die mensen waren ook zeer afwachtend en vooral moe. We wezen hen daarom meteen hun kamers aan en deden teken dat ze konden gaan slapen. De volgende dagen groeide langzaam het vertrouwen en het veiligheidsgevoel. De app ‘Google translate’ helpt wel maar dat verloopt omslachtig en vraagt heel veel geduld van beide kanten. Geregeld komen we sindsdien met zijn allen samen en wordt, met een tolk, van gedachten gewisseld.
K&L: Welke vragen hebben ze?
Eigenaardig genoeg gaan hun vragen – als ze er al hebben – over mij, over mijn man die soms enkele dagen in Frankrijk verblijft voor zijn werk, of mijn kinderen.
K&L: Op welke diensten kunnen ze een beroep doen? Met andere woorden: wie komt hier zoal over de vloer om te helpen?
Tal van vrijwilligers staan klaar om bij te springen en Nederlandse les te geven. Psychologen, kinesisten, … bieden hun diensten aan. Mensen uit de buurt komen aanbellen om te zeggen dat ze klaar staan om te helpen, bijv. als ‘buddy’ om de stad te verkennen, om samen met de hond te gaan wandelen, …
K&L: in welke mate zijn jullie Oekraïense gasten zelfstandig?
Eens de papieren in orde zijn, ik bedoel paspoort (lees: een identificatie-nummer) krijgen ze leefgeld en kunnen ze zelf inkopen doen en hun eigen potje koken. Ze kunnen ook terecht in de voedselbank. Ze hebben wel graag dat ik dan met ze meega.
K&L: Is er contact met mensen vanuit de Pastorale Eenheid? De Oekraïners betrekken immers een voormalig katholiek klooster met ernaast een parochiekerk waar elke zondag een mis gevierd wordt.
Er is van hieruit niet direct een vraag. Ze belijden de orthodoxe eredienst en komen daarvoor samen in één van de vertrekken van het klooster. Ik weet niet of ze de kerk al van binnen gezien hebben. Er zijn al voorstellen geweest o.a. van diaken Bart Lefever om een ontbijt te organiseren waar Oekraïners en Ieperlingen mekaar zouden kunnen ontmoeten. Ik denk dat we niets kunnen forceren.
K&L: Hoeveel Oekraïense mensen verblijven hier nu?
Er zijn 27 mensen, 14 kinderen en 13 volwassenen, waaronder 2 mannen. Van de kinderen gaan twee kleuters naar school. De plus-twaalfjarigen gaan naar de - sinds september - opgerichte OKAN-klas in de Eigenheerdstraat. De lagere schoolkinderen krijgen les in het klooster zelf.
K&L: Wordt er iets aangeboden ter ontspanning?
Jazeker. Er wordt uitgekeken naar clubs waar de kinderen kunnen voetballen. Men kan naar het speelplein en op de vestingen wandelen. We bezochten de evenementen van de ‘Gevleugelde Stad’. Er zijn contacten met de plaatselijke Chiro. We voorzien straks springkastelen en ‘Potlucks’ (samen afspreken en voedsel meebrengen om uit te wisselen).
K&L: Weet je ook waarom deze vluchtelingen voor België kozen?
We vragen de mensen niet uit. Als ze iets willen vertellen, moet dat vanuit henzelf komen. Ik vermoed dat de meesten met de stroom meegegaan zijn, steeds verder van hun land. Sommigen kennen hier een Oekraïense familie, …
K&L Hoe reageren die vluchtelingen als ze en sirene horen? Zijn ze bang?
Neen. Het is wel eens gebeurd dat er een straaljager overvloog. Toen was er even paniek tot ik heb geruststelde.
K&L: Fijn dat jullie die mensen weer op hun gemak kunt stellen ondanks alles wat hen overkomen is en de trauma’s die ze meegemaakt hebben. Ik meen ook dat jij de gepaste persoon bent om open en empathisch met deze mensen om te gaan. Uit ons gesprek voel ik ook een vorm van christelijk engagement met respect voor andere godsdiensten en culturen, Sabrina, dank je wel voor je tijd en je openheid.
Voor de foto gaan we nog even naar de tuin waar de vijver speciaal omheind werd uit veiligheidsoverwegingen voor de kinderen, die hier voluit kunnen spelen en fietsen.
Hits: 2345