Het feest van de P.E. in woord, beeld en klank

Laatst bijgewerkt: maandag 04 november 2019 Gepubliceerd: zondag 06 oktober 2019 Geschreven door Bruno Titeca

Op vredeszondag 29 september vierden wij het feest van onze Pastorale Eenheid Onze Lieve Vrouw van Vrede – Ieper. In deze bijdrage een schets van het verloop, wat summiere achtergrondinformatie en de toespraak van Hans Debel - een stand van zaken - op het einde van de viering. Je kan bovendien heel de viering opnieuw beleven. Hieronder vind je ook de klankopnames van de viering, en ook de foto's die gemaakt werden. Beluister de fragmenten terwijl je de foto's bekijkt, en het is net of je er bij bent !

Vier jaar geleden werd onze Pastorale Eenheid opgericht als een samenwerking van tien vroegere parochies, en vorig jaar breidden we uit met de vier parochies van de federatie Zalige Jan van Waasten. De veertien kerken van onze Pastorale Eenheid worden vooraan gesymboliseerd door veertien kaarsen. Maar er is ook de grote kaars, symbool voor de Pastorale Eenheid, die is gemaakt van dezelfde was als de kleinere kaarsen, want de Pastorale Eenheid neemt al het goede van de lokale kerken in zich op. En rondom deze grote kaars staan veertien mannetjes van klei, hand in hand, symbool van hoe wij ons allen verbonden weten met elkaar als leden van één grote parochiegemeenschap.

De dienst van de leiding van een pastorale eenheid berust bij het team dat werkt in samen gedragen verantwoordelijkheid. Het team is samen met de vrijgestelden de priesters Mathias Parret en Ettien Léon N’Guessan als medepastoors, zuster Lieve Desodt als parochieassistente en permanent diaken Lode Caes, verantwoordelijk voor de werking van de gehele pastorale eenheid. Deken Roland Hemeryck, die ook deel uitmaakt van het team, is de eindverantwoordelijke tegenover de bisschop, en coördineert de werking van het team in samenspraak met Hans Debel, die door het team werd aangeduid als voorzitter van de vergaderingen. Het team heeft de taak om verder te werken aan de verschillende pastorale opdrachten: liturgie, verkondiging en diaconie. Ook zorgt het team voor een goede werking van de lokale pastorale ploegen.

Vier jaar geleden werd ook het oorspronkelijke team van de Pastorale Eenheid aangesteld door vicaris-generaal Koen Vanhoutte. Sindsdien deden zich enkele wijzigingen voor in het team. Op deze dag stelde vicaris Marc Steen een nieuw team aan: voor sommige teamleden die er vier jaar geleden al bij waren, begint een nieuw mandaat van vier jaar. anderen kwamen er in de loop van de voorbije vier jaar bij of beginnen vandaag aan hun eerste mandaat, nadat ze de vergaderingen van het team al een half jaar gevolgd hebben. We verwelkomen drie nieuwe teamleden: Ann Declerck, Christine Delalleau en Pieter D’haene. Ze vervoegen de andere teamleden Lieven Calis, Hans Debel, Jaak Depuydt en diaken Bart Lefever die opnieuw voor vier jaar in hun mandaat bevestigd worden. We namen ook dankbaar afscheid met bloemen en een passend geschenk van voormalig teamlid zuster Agnes Recour. Zij blijft parochiaal contactpersoon voor Hollebeke.

Naar goede gewoonte ging het grote koor ons in deze viering voor in de zang. Het koor samengesteld uit koorleden van alle koren uit onze Pastorale Eenheid. Op zondag 20 oktober komen deze koren opnieuw samen in de kathedraal, en dit voor ‘Koor en Stem’ – waaraan koren uit heel Vlaanderen deelnemen – om de eucharistieviering van 10.30 u. op te luisteren. In het vooruitzicht van deze viering brachten zij ons daarom al een deel van hun repertoire, dat wat anders was dan anders – met de ‘Deutsche Messe’ van Schubert.

Toespraak Hans Debel

Iets meer dan twintig jaar geleden vond in deze kathedraal de oprichting plaats van de federatie van de Ieperse binnenstad. In de twee decennia die sindsdien verlopen zijn, hebben we een hele weg samen afgelegd, van individuele parochies over federaties tot een Pastorale Eenheid. Zeker de vier laatste jaar hebben we grote stappen vooruit gezet in onze samenwerking. Het heeft soms moeite gekost om het oude en vertrouwde los te durven laten, en met spijt in het hart zagen we hoe mensen bewust aan de kant gingen staan omdat de samenwerking voor hen een brug te ver was, maar uiteindelijk slagen we er wel in om de oude grenzen te overstijgen en om conflicten en rivaliteit uit het verleden achter ons te laten. We hebben elkaar beter leren kennen, we mochten leren van elkaar, en we sloegen effectief de handen in elkaar om nieuwe initiatieven op te zetten.

In het boek Jesaja lezen we: ‘Gedenk niet langer wat vroeger gebeurd is, en geef niet al uw aandacht aan wat eens is geschied; zie, ik ga iets nieuws maken, het is al aan het kiemen, weet u dat niet?’ Ook bij ons is er heel wat nieuws ontkiemd. Net door intenser te gaan samenwerken, konden we dingen realiseren waartoe we vroeger niet in staat zouden zijn geweest en waarop we trots mogen zijn, zoals het verkondigingsproject ‘Mag Ik even binnenkomen’ in de zuidelijke rand, het solidair paasontbijt, het huurhuis voor transmigranten met zijn ploeg van omarmers, de sterke liturgische vieringen in de loop van het jaar, de intensere samenwerking voor de gewone zondagsliturgie, de gezamenlijke vormsel- en eerstecommuniewerking, de kerkherberg in de noordelijke rand, de Passietocht. Dit is het spoor waarop wij als team verder willen gaan, samen met jullie allen! Want het werk is nog lang niet af. Op heel wat vlakken kunnen wij een nog hechtere Pastorale Eenheid worden; het blijft een permanente uitdaging om niet toe te geven aan oude parochiale reflexen die toch weer de kop opsteken; en daarbovenop is de kerk in Vlaanderen volop in verandering. We kunnen niet voorspellen hoe de Pastorale Eenheid er over pakweg tien of twintig jaar zal uitzien, maar het is zonneklaar dat de weg van de samenwerking die wij nu gaan de enige mogelijke weg vooruit is.

Laat ons die weg dan ook met volle enthousiasme gaan. Laat ons in de komende jaren alles doen wat in onze macht ligt om het goede werk dat we doen voort te zetten. En laat ons dat vooral samen doen, over de verschillende generaties heen: met de generatie van de dertigers en de veertigers, van wie velen de kerk al lang vaarwel hebben gezegd, met de generaties voor ons, die een heel andere tijd nog ten volle hebben meegemaakt, en misschien nog het meest van al met de generaties na ons: de generatie van onze kinderen en jongeren. Want als wij die Blijde Boodschap trachten door te geven, doen wij dat allereerst voor hen: omdat ook zij zouden kunnen proeven van wat wij als zinvol ervaren.

Een traditie is nooit af, maar moet voortdurend worden voortgeschreven in nieuwe, veranderende omstandigheden. Het is aan ons om die christelijke traditie van meer dan 2000 jaar hier in Ieper op een creatieve en dynamische manier verder te schrijven in de komende jaren. Bedankt voor al de inspanningen die je daarvoor samen met ons wil leveren!

Klank en beeld