Een zalige paastijd!
Op de kalender is het voorjaar begonnen, maar in werkelijkheid lijkt het er bij momenten nog niet op. Soms is het koud. een frisse bries laat je voelen dat het nog niet echt lente is. De paaslelies bloeien in de parken en onze tuinen. De krokussen zijn er. We zien uit naar de dagen dat alles weer groen wordt, opnieuw tot leven komt en weer in bloei raakt. Juist in dit hoopgevende seizoen vieren we ieder jaar Pasen. Het feest waarop we blij vieren dat Jezus uit de doden is opgewekt, is opgebloeid in de harten van zijn volgelingen en is thuisgekomen bij de Vader.
De lente hebben wij niet in de hand. Het groen aan de takken van bomen en struiken, we kunnen er niet naast kijken. De kleur in de tuin kunnen wij niet afdwingen. Wat we wel kunnen is zelf tot bloei zien te komen. En dat is waartoe het feest van Pasen alle christenen uitnodigt: de liefde, het geloof en de hoop te laten opbloeien in ons leven, opstaan uit de grauwe onverschilligheid en de liefde tussen elkaar – die wat verslenst lijkt – weer kleur geven. De onderlinge liefde weer laten openbloeien. Dat is Pasen vieren.
Zelf in bloei komen en anderen doen opfleuren, helpen opstaan uit wat verdrietig maakt en nieuw leven blazen in wat afgestorven lijkt. Dat is Pasen vieren. Het is ook geloof laten opbloeien en je leven daardoor laten kleuren. In de gure wind die er soms over ons leven blaast, het godsvertrouwen dat je thuis meekreeg, weer ophalen. Het gelovig vertrouwen in een leven schenkende God in jezelf weer opwekken. Dat is Pasen vieren.
Het is in jezelf en bij anderen de hoop aanwakkeren dat leven toekomst heeft en dat we soms voorbij een zee van verdriet nieuw land zullen vinden. Het beloofde land waar het eens en voorgoed volop zomer zal zijn. Pasen vieren betekent ook, dit goede nieuws dat heel dikwijls wordt afgedaan als kinderpraat, blijven doorgeven. Blijven zeggen en zingen dat Hij verrezen is en ons is voorgegaan naar het Licht dat niet meer dooft, leven dat niet ophoudt.
Tot die tijd is Pasen vooral – zelf opengebloeid – lente brengen in de harten van verschillende mensen. Mensen, die nog nooit of lang niet meer in de bloei zijn komen te staan. Al die sukkelaars, mensen met een kruis, vragen ons of wij willen opstaan tegen hun ellende en of wij hen willen helpen verrijzen.
Pasen is van woestijn vruchtbaar land maken, een weg helpen zoeken door tranen van ellende, stenen wegrollen, ruimte bieden, leven brengen, lente maken. Pasen is Hem achternagaan. Pasen is het feest van de herwonnen moed. Pasen is uit zijn schelp komen, de harde schaal breken en vol verwachting rondkijken.
Dag mensen, mag ik meedoen?
Mag ik mijn handen uitsteken?
Mag ik mijn ideeën vertellen?
Mag ik mij moe lopen voor anderen?
Mag ik zo ervaren dat de wereld goed is bovenmate?
Een Zalig Pasen, voor jullie allen, medewerkers, vrijwilligers, stads- en dorpsgenoten en allen die ons dierbaar zijn.
Het Pastorale Eenheidsteam
Hits: 8236