Marc en Georgette, een duobaan met een gouden hart
Marc Wolters en zijn echtgenote Georgette hebben op 30 juni de kerkdeur van OLV-Middelares voor een laatste keer afgesloten. Naast hun kosterwerk waren zij bijzonder sterk betrokken bij de pastoraal op deze parochie. Georgette is o.a. de verantwoordelijke voor de maandelijkse Pater Pio-gebedsmomenten en het organiseren van de jaarlijkse Pater Piodag in Meersel-Dreef. Samen waren ze ook samen jarenlang verantwoordelijk voor de abonnering op het weekblad ‘Kerk &Leven’ en nog zoveel meer ... Nu genieten ze samen hun meer dan welverdiende rust op. Verwonderlijk om vast te stellen hoe ze erin geslaagd zijn om deze noeste inzet voor Kerk en geloof zo sterk staande te houden. We sturen er onze reporter op af.
K&L: Marc en Georgette kunnen jullie mij eens vertellen over het begin van jullie engagement voor de parochie?
Marc: Pastoor pater Boni vroeg mij zowat 25 jaar geleden of ik teamlid wou worden. Ik wilde me al lang ten dienste stellen voor welke medemens dan ook en zeker voor de Kerk en dus stemde ik toe. Tijdens onze teamopleiding, vertrokken we vanuit de resultaten van een doorlichting van alle parochies uit ons bisdom ergens in de jaren ‘90. Als besluit sprongen drie aandachtspunten eruit: 1) de zorg voor een betere samenwerking tussen priesters en leken – 2) een meer begrijpbare taal tijdens de liturgie en – 3) toen ook al …de bekommernis om meer jongeren in Kerk en pastoraal te betrekken. Men wou vooral streven naar een meer hartelijke kerk waar werkelijk iedereen, kerkelijken, rand-kerkelijken, gelovigen, niet-gelovigen, zich goed zouden voelen.
K&L: Voorwaar heel wat belangrijke en interessante pastorale items. Maar ik vermoed dat je hiervoor niet alleen stond, hoe werkte men dit uit?
Marc: Weet je, pater Boni had intussen al een talrijke groep van vrijwilligers om zich heen kunnen scharen en hij kon rekenen op heel wat pastorale werkgroepen, verenigingen, de Chiro, de Pluswerking, Kerkfabriek en ga zo maar door. Samen met hem en de overige teamleden stippelden we toen het parochiebeleid uit. Om de twee weken hadden we teambijeenkomst en één keer per jaar zelfs teambuilding, een ganse dag voor bezinning en gebed. We tekenden de grote lijnen voor het komend werkjaar en bepaalden onze prioriteiten.
K&L: Je had het over een streven naar een hartelijke parochie. Zou je daar een paar voorbeelden van kunnen geven vanuit je pastoraal werkveld of als teamlid?
Marc: Samen met pater Boni en de overige teamleden maakten we werk van huisbezoeken. Er werd speciale aandacht besteed aan zij die een overlijden in de familie hadden, of die een geboorte of huwelijk mochten meemaken. Kortom bij zowel droevige als blije gebeurtenissen wilden we als kerkgemeenschap naar de mensen toe gaan. Een ander voorbeeld: op een gegeven moment nam ik samen met mijn vrouw Georgette het initiatief om alle inwoners van onze straat – de Ooievaarlaan – uit te nodigen voor een gezellig samen zijn rond een barbecue. Dit ging dan door op de speelplaats van de Capucienenschool. Iedereen, oud en jong, groot en klein, gelovig of niet-gelovig kwam er op af, het werd een groot succes. We maakten het zelfs mee dat dit een goede gelegenheid werd om eens een burenruzie bij te leggen. Tijdens de wijkkermis op de Vogelwijk gaan wij ons als team inzetten om een handje toe te steken of om er gewoon te zijn. Als je, tijdens je teamopleiding, leert om de Kerk bij de mensen te brengen, dan zoek je naar voorbeelden en mogelijkheden en met succes. Daar werden we gelukkig van.
K&L: Je maakte ook melding over het punt liturgie tijdens je opleiding. Wat kon je hiervoor doen?
Marc: In de teksten en gebeden hadden wij weinig inspraak. Maar ik was toch blij toen pater Boni mij vroeg om samen met Georgette de kosterfunctie op te nemen in navolging van Daniël Vanhaverbeke die wegens ziekte moest afhaken. Samen hebben Georgette en ikzelf de fakkel overgenomen. Gaandeweg kregen we meer verantwoordelijkheden bij het voorbereiden en het aanwezig zijn op vieringen, doopsels, huwelijken en uitvaarten enz. Pater Boni heeft ons hierbij altijd gesteund en we mochten heel veel van onze ideeën rond vernieuwing uitwerken. Sedert enkele jaren – mede door de inzet van Ghislain Lacante – zijn we meer en meer gebruik gaan maken van PowerPoint-presentaties in de vieringen. Een reële steun in het actief meebidden en meezingen. Meteen ook een bijdrage in het uitsparen van papier en drukwerk.
K&L: En Georgette, hoe draaide jij mee in al die bijkomende taken van je man?
Georgette: Ik probeerde zoveel mogelijk om samen met Marc te werken. Zo openden we elke morgen de kerk en sloten we die ’s avonds af. We zorgen voor de verwarming en hielden het peil van de stookolie in de gaten. We organiseerden de komst van de kuisploeg. Er moesten kaarsen en hosties besteld worden. Ik bekommerde mij ook om de misdienaarsgewaden waarbij mijn naaivaardigheid goed van pas kwam. Geregeld moesten er ook wasjes gedaan worden van kelkdoekjes, altaardoekjes na elke mis Verder de handdoekjes na een doopsel en natuurlijk ook de grotere doeken als altaardwalen.
K&L: Marc, heb ik niet gehoord dat jij ook Daniël opgevolgd heb als verantwoordelijke voor de parochiezaal ‘Familiekring’?
Marc: Inderdaad. Ook dit hebben Georgette en ikzelf en ook met Paul Desomer graag ter harte genomen. Weet je dat de Familiekring in belangrijke mate bijdroeg in het creëren van een hartelijke parochie? Als de muren konden praten dan zouden ze vertellen over de zeer vele verenigingen, pastorale werkgroepen, allerhande organisaties die er gebruik van maakten tot ontmoeting, momenten van blijdschap, tentoonstellingen, zelfs sportmanifestaties, enz. En zeker niet te vergeten de parochiale feestmaaltijden waar in het weekend tot soms 1000 mensen samen kwamen tafelen. Zo ook de mosselsoupers van de Chiro, de Italiaanse avond voor de jongeren van de pluswerking, de benefiet-maaltijden van de Capucienenschool en van de werkgroep Guatemala.
K&L: Ik hoor van priester Ettien dat hij jullie heel dankbaar is. Er wordt een dankviering in het vooruitzicht gesteld in september of begin oktober. Wat vinden jullie daarvan?
Marc en Georgette: Oh, we wilden alleen maar onze naaste bijstaan zoals in het evangelie zo mooi is verwoord en dus niet in een boog om hen heen lopen. Maar toegegeven het is fijn dankbaarheid te krijgen maar vooral ook de appreciatie en waardering voor ons werk zoals we dat zo vaak mochten ervaren.
Georgette sluit opent voor de laatste keer de kerk, pas gewassen en gestreken doekjes in de tas.
Dank je wel en stel het goed!
Hits: 5403