Het groot sterrenspel

Laatst bijgewerkt: woensdag 29 januari 2020 Gepubliceerd: donderdag 02 januari 2020 Geschreven door Lode Caes

Net als Sint-Maarten of Sinterklaas lijkt Driekoningen op het eerste gezicht meer op een kinderfeestje dan op een echt, geloofwaardig verhaal van deze tijd. Je kunt, wetenschappelijk verantwoord, helemaal geen ster achternalopen. En dan, die slordig, verklede kinderen die aan de deuren komen sterzingen en die vaak die niet eens de moeite doen om hun lied uit te zingen, wat flauw … Dat is toch allemaal niets, om grote mensen mee lastig te vallen. En toch is het een verhaal dat vooral voor ons volwassenen geschreven is, want Bijbelse verhalen zitten nu eenmaal vol bijbedoelingen. Als we het eerste gordijn, dat van de verteller, opzij schuiven, zien we al snel dat het verhaal op onszelf slaat.

Ook wij lopen allerlei sterren achterna. We hoeven ons niet te ver boven die drie vreemdelingen te verheffen. Want film-, pop- en voetbalsterren verdienen miljoenen aan onze zoektocht. Dan hebben we ook nog de reclame. Op de Nederlandse televisie hebben ze het dan nog over STER-reclame. Die zet ons voortdurend in beweging en laat ons eindeloos rondjes draaien voor een cent minder. Ze doet ons wegen bewandelen waarvan we later denken: waar zijn we in godsnaam mee bezig? Die sterren vertellen ons van een schijngeluk dat voor ons is weggelegd: luxe, plezier en eeuwige jeugd, En daar hebben wij wel oren naar. Dat klinkt allemaal goed. Maar vreemd genoeg verplaatst die ster zich telkens weer. “Je moet nog wat verder zoeken”, zegt zo’n ster. Je bent er nog niet, en daar gaan we weer. We vinden nooit echt rust en voldoening.

Geluk ligt niet in macht ...

Zo gingen ook die drie wijzen. ze zochten een kind. Wat zou daarin nu voor geluk verborgen kunnen liggen? Maar daarvoor waren het wijzen, om dat te weten. Op de eerste plaats wisten die wijzen: als je geluk zoekt, moet je het niet hebben van macht. Ze hadden Herodes al snel door. Die probeerde hen voor zijn karretje te spannen. Zo gaat dat met macht, maar ze trapten er niet in.

Geluk ligt niet in rijkdom ...

En als je duurzaam geluk zoekt, moet je het ook niet hebben van rijkdom. Het eerste wat ze deden toen ze de stal binnen kwamen, was hun rijkdom weggeven. Die hadden ze immers niet meer nodig want ze hadden een veel grotere schat gevonden.

Geluk ligt niet in geleerdheid ...

Op de derde plaats zit geluk ook niet in geleerdheid. Niet hun kennis had hen naar de stal geleid, maar hun geloof en godsvertrouwen. Door de ontmoeting met dat kind in de stal ontdekten zij de ware betekenis van hun leven.

Maar ...

Het ‘grote’ leven schuilt in onze ‘kleinheid’ en onze eigen kwetsbaarheid. De zachtheid van het kind herinnert ons aan onze eigen zachtmoedigheid en tederheid, die wij soms helemaal kwijt zijn.

Het is die weekheid, die zwakte, die liefde opwekt. En als we, verliefd, door de liefde bewogen handelen is niets ons teveel. Achter onze stoere houding en die grote mond van ons zit gewoon nog de kleine mens die warmte en aandacht nodig heeft. Wonderlijk toch, dat God die plek in ons als zijn woonplaats kiest. Wie dus eerbied heeft voor zijn eigenste kleine ik, het kind dat nog steeds in ons woont, krijgt eerbied voor de ander, en dus ook voor God en voor alles wat leeft.

Dit is het verhaal achter het verhaal. Maar hoe leg je dat nu aan anderen uit? De wereld zit niet te wachten op deze zoete koek. We worden al gauw uitgerangeerd als we zo voor de dag komen. Als we de schreeuwerigheid, het gedreun en het gedram de rug toekeren en kiezen voor eenvoud en stilte. Het is het laatste wat we willen: afgewezen worden. Misschien verkiezen we dan nog liever het schijngeluk dan God in alle eenvoud nabij te weten.

Herodes loert om elke hoek

Ja ik weet het, het is een lastig verhaal, want het maakt ons haarfijn duidelijk dat in dat grote sterrengedoe altijd wel ergens een Herodes opduikt, en die maait gewoon iedereen neer die hij niet kan gebruiken of die in de weg loopt. Als je niet meer mee kunt, hoepel dan maar op. Als je niet meer naar behoren kunt werken, bedenken we in het beste geval een statuut voor jou. Als je hier niet geboren bent, rot dan op als je uitgeprocedeerd bent. Wie de kleine, broze mens omver loopt,

wie God in zijn kwetsbaarheid opzij schuift, omdat die – Oh Gottekes toch – niet meer van deze tijd zou zijn, komt Herodes en zijn duivelse, demonische spelletjes tegen.

Een verhaal voor de sterken

De wijsheid van de drie wijzen is nu hun eerbied voor dat breekbare geluk. En wie daarmee niet tevreden is, blijft eindeloos sterren achternalopen. Sterren die nooit stil blijven staan. Geloven is dan weer de moed opbrengen, durven kiezen om onze kinderlijke droom niet op te geven. Liever gezegd: de droom van God in ons levend houden. Hijzelf heeft het geluk in ons hart gelegd. Daarom kozen de drie wijzen ook een andere weg. Niet terug naar Herodes, maar vasthouden aan wat je op zovele kleine, intense momenten ziet en meemaakt, wanneer je de ziel van een andere mens in de ogen mag zien.

Wat kinderen ons vertellen in liedjes en verkleedpartijen, wat dat weerloze kind in de stal ons te zeggen heeft, wijst de weg naar echt en diep geluk. Het is dus allesbehalve een flauw verhaaltje.

Het is bedoeld voor de sterken. Zij die de moed hebben om Herodes te passeren en zich niet laten betoveren door het vuurwerk dat uiteenspat aan de hemel. Zij die zo sterk zijn eerbied te hebben voor ieder die roept om mededogen en hen liefdevol tot hun recht laten komen. Zij en zij alleen zullen God ontmoeten.

Hits: 11865