MARIA-TENHEMELOPNEMING: Als hemel en aarde mekaar raken ...
Het feest van Maria-Tenhemelopneming heeft voor haar - in onze ogen wellicht - iets van een happy-end, een ultieme bekroning en we gunnen haar dat eerbetoon van harte. Het is immers niet niks de moeder Gods te zijn. Maar op die manier zitten we gauw in het spoor van die vrouw uit het evangelie (Lucas 11,27-28) die Jezus aanspreekt om zijn moeder te feliciteren. Haar compliment over haar schoot en borsten is weliswaar goed bedoeld, maar Jezus lijkt er toch niet zo mee opgezet. Hij prijst z'n moeder veleer nadrukkelijk zalig om haar geloof.
Zo'n geloof leidt tot geluk, maar dat wordt haar nog niet zomaar in de schoot geworpen. In het Magnificat (Lucas 1,46-55), Maria's geloofsbelijdenis, lezen we dat God de kracht van zijn arm toont en trotsen van hart uiteen slaat. Geef toe, dat we dat ook nog wel eens zouden willen zien gebeuren en meemaken, dat alles, toch nog goed komt, dat de wereld ook een happy-end kent en dat aanstichters van haat, potentaten en dictators van hun tronen vallen. Maar de kans is niet groot dat wij die droom ooit in vervulling zien gaan. Willen of niet, elke dag krijgen wij ons portie wereldleed op ons bord. En we schudden het hoofd en we zeggen tegen onszelf: 'Hoezo, eindelijk gerechtigheid?'
De wereld heeft immers, als het er op aankomt, lak aan onze dromen. De machtigen grinniken en blijven zonder meer hun zin doen. Zijn wij geen dwazen? Dachten wij nu echt dat dat visioen van die jonge moeder ook maar enige indruk maakt op dergelijke lui en dat iemand gewoon daardoor zomaar zijn macht of zijn geld wil gaan delen?
'Eindelijk gerechtigheid' betekent voor gewetenloze machthebbers en de grote graaiers niets anders dan: 'Laat die armen maar roepen en bidden. Laat die sukkelaars maar kaarsjes branden. Laat ze maar dromen van een beter leven. Want dat houdt ze rustig.'
Dictators zijn niet bang van God en al helemaal niet van een stukje evangelie waarin voorspeld wordt dat ze van hun troon zullen vallen en dat rijken heengestuurd zullen worden met lege handen.
Soms vraag je, je dan eerlijk af of ons geloof geen zoethoudertje is dat troost kan geven aan de bedroefden, maar dat je voor gerechtigheid in ons geloof nul op het rekest krijgt. En het lijkt er veel op dat de meeste mensen in het rijke Westen dezelfde mening zijn toegedaan.
Ze zeggen bij zichzelf: 'Laat ons gewoon genieten van het leven, daarin, in dat genot vinden wij onze troost en de gerechtigheid is veeleer een kwestie van geluk hebben en ervoor te zorgen dat je aan de goede kant van de aarde woont'.
Een nuchtere redenering, pragmatisch en ongecompliceerd. En met dit soort ongeloof worden we dagelijks om de oren geslagen en er lijkt weinig tegen in te brengen. En als we al een weerwoord hebben, slikken we het liever in omdat we er zo vaak alleen mee staan. Het lijkt vergeefse moeite hier tegen in te gaan.
Wat heeft Maria trouwens met gerechtigheid te maken? Ze is toch de troosteres van de bedroefden en niet de patrones van opstandigen en malcontenten? Zij is toch de beschermvrouwe van alle lieve mensen, en niet van de ambetanterikken en de klagers? En toch, Maria mag dan nog met een vroom gezicht en een smetteloze mantel tenhemelopgenomen zijn, wij weten bijlange niet hoeveel verschoppelingen er daar onder schuilgaan en hun bescherming bij haar vinden.
Haar tenhemelopneming is echt geen zoet verhaal over een lieve dame die boven het gewone volk verheven, een enkele reis naar de hemel krijgt. Het is ondanks alles, wél het verhaal van de uiteindelijke gerechtigheid. Haar lofzang op Gods keuze voor kleine en vernederde mensen.
Maria is er vooral voor mensen die het zonder bescherming niet redden, voor mensen die niet meer de kracht hebben om zelf hun rug te rechten. En als wij dan mee durven te gaan in dat moedige geloof van die jonge moeder en haar Magnificat dan is alles, maar dan ook alles wat wij doen voor onze medemens van het allergrootste belang. Het is zinvol en verstrekkend, want het leidt tot een hemel op aarde.
Waar gerechtigheid geschiedt, hoe klein en onooglijk het ook mag zijn, daar wordt heel de aarde heel even opgetild naar de hemel. Op het feest van Maria-Tenhemelopneming is het feest voor al die mensen, die net als Maria in woord en daad hun Magnificat zingen. Zij maken hun verantwoordelijkheid waar en laten ongemerkt gerechtigheid bloeien.
Tenhemelopneming betekent, dat al die moedige mensen die, God weet waar, gerechtigheid doen, door God gezien worden.
En daar kunnen dictators niet tegen, dat er mensen zijn die niet buigen voor hen, maar wel voor een God die zichtbaar wordt in kinderen die hongeren. Daar kunnen de rijken niet tegen, dat er mensen zijn die hun grootste geluk vinden in het delen van wat ze hebben. Daar kunnen doemdenkers en twijfelaars niet tegen, dat er mensen zijn die kracht putten uit de liefde die God hen geeft, uit de kracht die Maria aan iedereen geeft, die in vertrouwen een beroep op haar doen. En die tegen alle zogenaamde feiten in weten én zien dat er een uiteindelijke gerechtigheid mogelijk is.
Het is dus helemaal geen dwaze droom. Hemel en aarde raken mekaar.
Als dat niet zo zou zijn, als we het alleen maar van de aarde zouden moeten hebben, ja dan blijft er ook niet veel te dromen over. Maria verbindt hemel en aarde op dit feest en dat willen we graag geweten hebben.
Hits: 697