Gelovig beleven
Langs dezen weg zet geenen voet of zeg Weesgegroet Maria ...
Op vele plaatsen bestaat nog de hardnekkige maar toch teruglopende traditie om in de meimaand, in groep de rozenkrans te bidden aan een van die vele veldkapelletjes. Op het eerste gezicht lijken ze in het landschap, als klein historisch erfgoed, de stille getuigen te zijn van een verleden zonder veel toekomst. Die zwakte is echter ook hun kracht omdat ze de veruitwendiging zijn van een diepgewortelde volksreligiositeit.
De Kerk is fantastisch !
In een peiling in 2018 naar vertrouwen in instituties, bungelde de Kerk met nauwelijks 11 procent helemaal onderaan het lijstje. Als je de Kerk genegen bent, behoor je net als kerkjurist Rik Torfs tot dat kleine kransje, en al helemaal als je met hem zoals in zijn boekje ‘De Kerk is fantastisch’ de loftrompet over de Kerk steekt. Daarin bezingt hij in acht coupletten de luister van de rooms-katholieke Kerk: haar gebouwen, haar geloof in de verrijzenis, haar functie als veldhospitaal en oase, een plek van schoonheid en humor, een pleisterplaats voor (on)gelovigen en … een oord van verrotting, ook dat laatste beschouwt hij als iets positiefs. Torfs benoemt expliciet het kwaad in de Kerk, maar hoedt zich voor een genadeloze kritiek op het instituut. Kerk en geloof zijn voor hem geen synoniemen, en de wandaden van geestelijken of mede-gelovigen hebben zijn geloof dus niet aangetast. Maar juist in haar onvolmaaktheid ziet hij iets fantastisch, die liefde kan opwekken. ‘Gebreken maken de geliefde tot wie hij of zij is.’ en ‘Enkel in de Kerk kun je nog in alle rust onvolmaakt zijn zonder hypocriet te zijn.’
WANDELTOCHT 'De kruisweg van Jezus'
Nog tot zondag 25 april 2021: Een wandeltocht (4,3 km) voor het hele gezin. In deze tocht maak je kennis met de vijftien kruisweghaltes. Bij iedere halte komen twee staties aan bod. Scan met je smartphone telkens de QR-code om toegang te krijgen tot de fiche met meer informatie. Op die fiche vind je telkens een stukje van het verhaal van Jezus met enkele reflectievragen en een opdracht.
Van Stille Zaterdag naar Pasen
Een stil vermoeden en geen zekerheid …
Zo is het begonnen, zoals liefde tussen mensen begint met een schuchter ontmoeten zonder woorden, vermoeden slechts en schuchter dromen.
Stille Zaterdag doet ons waken bij een unieke dode Jezus de heer, de profeet.
Hier is verdriet op zijn plaats, rust, rouw en stilte.
Verdriet en uitzichtloosheid zijn de nuchtere realiteit wanneer lijden en dood ons treffen in onze families en onze relaties. Er is niet altijd troost voorhanden.
VASTENBEZINNING - mensen verlossen, door zelf mee te lijden?
In deze op het eerste zicht welles-nietsvraag van deze vastenconferentie, betrekt jezuïet en arts Marc Desmet (°1956, Roeselare) zijn meer dan twintig jaar ervaring als hoofd van de palliatieve dienst van het Jessaziekenhuis in Hasselt om God en mens liefdevol te verbinden in het lijden. Hij schreef onder andere de boeken “Is lijden mensonwaardig?” en “Euthanasie, waarom niet?”. Sinds 31 juli 2020 is hij regionaal overste van de Vlaamse en Nederlandse jezuïeten.
