HET FEEST VAN CHRISTUS KONING: Een koning die recht doet
De meesten onder ons hebben nooit voor een rechter gestaan. Dat lijkt me ook geen prettig vooruitzicht. Er zit daar iemand die over jou mag oordelen en die je zelfs een straf kan opleggen. De meesten van ons zijn oppassende burgers, die met justitie geen geregelde contacten onderhouden. Misschien eens een boete voor te hard rijden of foutparkeren, maar verder heeft de politie geen last van ons.
Toch voelen we ons vaak beoordeeld. We rollen over de tongen, we voelen of vermoeden dat er oordelen over ons worden uitgesproken. En wat andere mensen over ons zeggen, beïnvloedt ons. We zijn er gevoelig voor. Het lijkt wel of ieder mens rechter over ons kan spelen, straf kan uitdelen door bijvoorbeeld te zwijgen of niet meer te groeten, een vriendschap te beëindigen of – nog erger – kwaad te spreken.
Van een geldboete liggen we niet langer dan nodig wakker, maar door iemand geminacht worden, komt hoe dan ook hard aan. Het steekt als mensen ons geen recht doen, als onze goede bedoelingen verkeerd uitdraaien of worden uitgelegd. Maar als we eerlijk zijn moeten we wel toegeven dat veel van onze tijd en energie vergaat in dat rechtertje spelen over elkaar.
Het feest van Christus Koning
wordt op de laatste dag van het kerkelijk jaar gevierd. Een heel jaar ligt achter ons, waarin van alles gevierd en gezegd is. Van Kerstmis tot Pasen, van Aswoensdag tot Allerzielen. En nu komt er een soort slotakkoord. De finale. Net als in de film. Er is van alles gebeurd: geboorte, dood, vreugde en verdriet, hoop en nieuwe moed, en dan komt alles bij elkaar in de rechtszaal, en daar vindt de ontknoping plaats. Jezus Christus is dan koning en rechter. Een beetje vreemd, Hij verhoort geen verdachten, Hij roept geen getuigen op. Het is allemaal zo klaar als een klontje. Hij verdeelt iedereen in twee groepen. Zij die gezorgd hebben voor behoeftigen, zieken en vreemdelingen, blijken dat allemaal voor Hem gedaan te hebben. Zij die niet op- of omgekeken hebben, zij die zogezegd niets zagen, hebben dus niets voor Hem gedaan. En dan klinkt de hamerslag. Zaak gesloten. Wat een raar einde. Je hebt dat wel meer in films, die zomaar eindigen, terwijl je dacht, dat er nog iets achteraan zat te komen. Dan zal het wel een film zijn met een diepere bedoeling, denken we dan.
En inderdaad, de rechtszaak die Matteüs in het evangelieverhaal opvoert, is een doordenkertje. Die rechtszaak – en let nu goed op – vindt namelijk niet plaats op het einde der tijden, in dat land van ooit, maar nu in de hof van heden. Er wordt rechtgesproken telkens wanneer wij oog in oog staan met een andere mens die onze aandacht en misschien onze hulp vraagt, die om compassie of vergeving smeekt. En als wij dan zeggen: 'Ik heb met jou niets te maken', hebben we – gelovig gezien – een probleem, want, zegt Matteüs, dan weiger je Jezus Christus in hoogsteigen persoon te helpen.
Zie je wel dat het gemakkelijker is als je niet gelooft, geen christen bent. Dan heb je dat probleem niet. Dat is toch geen leven, als je voortdurend de hete adem van die snelrechter in je nek moet voelen. Mooie rechter, die Christus Kning. Op die manier kan Hij wel tien keer per dag een allesvernieti-gend oordeel over ons uitspreken omdat wij niet voldoen aan zijn hoge eisen.
Daarom is het misschien handiger om het anders te bekijken. Het loont best de moeite, te blijven geloven en christen te zijn want telkens wanneer het ons wel lukt recht te doen aan een ander mens, wordt dat een hemels gebeuren. Dan doen we niet zomaar iets aardigs voor een ander, nee, dan doen we dat tegelijkertijd voor Hem, voor Jezus Christus.
Telkens wanneer wij onze vooroordelen over iemand inslikken, telkens we onze terughoudendheid voor een zieke weten te overwinnen en de eenzaamheid van een ver- warde mens kunnen doorbreken, wordt dat verheven boven onze menselijke maat. Het is namelijk mateloos groot en goed wat we dan doen. Wij hoeven niet te oordelen, niet onze achting of minachting uit te bazuinen. Er wordt enkel rechtgesproken als er recht wordt gedaan. En jawel, de wetten van ons land dienen gehandhaafd te worden. En wie dat niet doet, krijgt de deurwaarder op bezoek. Het recht moet zijn beloop hebben, zeggen we dan.
Maar de gerechtigheid die God voor ogen heeft, is van een heel andere orde, want mensen kunnen klem komen te zitten tussen het recht enerzijds en anderzijds hun eigen onvermogen of pech. Een alleenstaande moeder met kinderen bijvoorbeeld, op straat zetten vanwege een huurschuld zal wettelijk wel in orde zijn, maar is ook een ongehoorde aanval op de gerechtigheid. Als mensen verdwalen, verzuipen in hun problemen, heeft de Staat daar met al zijn wetten niet altijd een antwoord op. Daarom gaat Jezus achter die mensen staan, in de hoop dat wij die mensen recht gaan verschaffen.
De wet heeft geen afdoende middelen om kinderen te beschermen die gepest worden, om geroddel te beletten, om eenzaamheid te doorbreken. De politie moet de wet handhaven, maar iedere mens van goede wil wordt uitgenodigd om de gerechtigheid te dienen. Gerechtigheid is geen niemendalletje, geen toegift, maar een hemelse zaak.
Wie gerechtigheid doet, wie kijkt met de ogen van de Schepper zelf, dient rechtstreeks Jezus Christus, de koning van de gerechtigheid zelve.
Ik zorg voor mijn schapen
Hits: 1661Zo spreekt God: Ik ga zelf letten op mijn schapen en ervoor zorgen. Zoals een herder op zoek gaat naar zijn schapen als die verdwaald zijn, zo zal Ik zoeken naar mijn schapen. Ik zal ze veilig terugbrengen van alle plaatsen waar ze verdwaalden op regenachtige donkere dagen. Ik zal zelf mijn schapen naar de weide brengen en ze laten uitrusten. Zo spreekt God. De verdwaalde dieren zal Ik zoeken, de weggejaagde dieren zal Ik terughalen, de gewonde dieren verzorgen, de zieke dieren kracht geven. De vette en sterke dieren blijf Ik verzorgen. Ik zal voor mijn schapen zorgen zoals het hoort. En jullie, mijn schapen, zo spreekt God, Ik zal recht spreken tussen het ene schaap en het andere, tussen de rammen en de bokken. Ezechiël 34, 11-12.15-17