Gelovig beleven
Oude en nieuwe verhalen
In deze Goede Week komen er veel verhalen naar ons toe. Van Palmzondag tot en met Pasen worden ons de vertrouwde verhalen uit de heilige Schrift geserveerd. Ze zijn zo bekend dat we het onderhand wel weten en ze dringen nog nauwelijks goed tot ons door. Wellicht omdat ons hoofd ook vol zit met onze eigen verhalen. Waarom worden die eigenlijk niet verteld? En vooral ‘hoe rijmen we ze tesaam?’
Opnieuw 'kind' worden van de vader
Elke zondagmorgen – vertelt Abt Manu Van Hecke – zingen de monniken van de Sint-Sixtusabdij in West-Vleteren: “Laat uw aangezicht over ons lichten. Heer onze God, keer U tot ons om te mogen zijn wie wij in uw ogen zijn. Breng in ons tot leven wat nog in het verborgene is en groeit in pijn. Zie niet onze zonden, maar laat ons opengaan in liefde en wijsheid in vergevingsgezindheid en geduld.” Op de VASTENCONFERENTIE van woensdag 13 maart in de kapel van de zusters Karmelietessen op de Frezenberg, pleit hij om ons in de veertigdagentijd, door gebed, aalmoes en vasten inniger te verbinden met God, de medemens en onszelf.
Vasten tussen krokussen en paasbloemen
De veertigdagentijd die wij op Aswoensdag beginnen is een voorbereiding op het komende paasfeest. Het vieren van de overgang van de dood naar het volle leven, het feest van de verrijzenis. Het valt op dat die tijd niet in de zomer valt wanneer alles in volle bloei staat. Ook niet in de herfst wanneer de oogst en de vruchten worden binnengehaald. Maar uitgerekend in het voorjaar, bij de overgang van winter naar lente wanneer nieuw leven op komst is.
Samen geloven met kinderen
In januari mochten we op de maandelijkse conferentie in de Karmel geboeid naar Kolet Janssen (°1955) luisteren. Ze studeerde godsdienstwetenschappen en filosofie en gaf tot 2006 les in het middelbaar onderwijs. Daarna legde ze zich voltijds toe op het schrijven en het geven van lezingen. Haar verhalen gaan vaak over gewone kinderen die bijzondere dingen meemaken. Kolet schrijft ook non-fictie voor kinderen: over geloof, verliefdheid, familie, leven en dood. ‘Samen geloven met kinderen’, het geloof doorgeven. Waar gaat het over? Niet zo evident meer.
Kerstmis: wordt het een feest?
Mensen, beleven Kerstmis heel verschillend. Er zijn er die er tegen opzien als tegen een berg. Het feest roept bij hen negatieve gevoelens op. Bij al die oproepen tot vrede en vreugde zitten zij in een put van vereenzaming, van leegte en gemis. Zo’n feest is dan ook een helse confrontatie. Dat willen ze niet. “Was het maar achter de rug”. Dat is één beleving naast nog vele andere in de negatieve of de positieve zin.
